tedavi sonrasi donem
Bebek sağlığı

Tedavi Sonrası Dönem

tedavi sonrasi donemHastalıktan sonra çocuk, kendini toparlama (nekahet) dönemine girer. Bu dönem, hastalığın çeşidine ve şiddetine göre evde, daha özenli bakım gerektirebilir ve hastalıktan daha uzun sürebilir. Ayrıca bu dönem duygusal sorunlar yönünden de çok önemlidir.

Hastalığı süresince ana-babanın çocuğa gösterdiği olağanüstü ilgi, onun bazı alışkanlıklarını tersine çevirebilir. Sözgelimi iştahı kapanabilir, rahatına düşkünleşebilir, tembelleşebilir, sevdiği birçok şeyi sevmeyebilir. Onun bu hallerini gören ana-baba, çocuğun üzerine daha çok düşmeye başlayabilir. “Tek iyileşsin de ne yarsa yapsın” tutumu, ana-babayı çocuğun olumsuz davranışlarına katlanmaya razı edebilir. Çocuk hastalık sonrası dönemin bu durumundan yararlanmayı öğrenir ve ana-babasını egemenliği altına almaya, onlara karşı koymanın şiddetini artırmaya çalışabilir.

Ana baba yeniden hasta olmaması için çocuğu eskisinden daha çok beslemeye çalışır; ama çocuk iştahsızlığı yüzünden kendine sunulan yiyecekleri yemek istemez. Çocuğun eskisine benzemeyen davranışları çoğaldıkça ana-baba bu davranışlardan usanır; ama hastalığı sırasında çekilen zahmetlere yeniden katlanmamak için bu duruma katlanır.

Öte yandan çocuğun hastalık öncesindeki davranışlarına dönmesi de ana-baba tarafından engellenmiş olabilir. “Artık sen hastasın, eskisi gibi değilsin,” tutumu, bir yandan çocuğun oynamasını, öğrenmesini, işlerini yapmasını azaltabileceği gibi, onda zayıflık, işe yaramazlık duygularının gelişmesine yol açabilir. Çocuğun eskisi gibi kendini güçlü hissetmemesi onu güvensizlik, arkadaşlarıyla boy ölçüşemeyeceği duygusuna kaptırabilir.

Çocuğun hastalık sonrası döneminde ana-babanın rahat olamaması.

bebek ve tedaviAna-baba hastalık döneminin yorgunluğuna, telaşına, endişelerini de ekleyerek kendilerini perişan etmiş olabilir. Bu perişanlıkla eskisinden daha çabuk duygulanır. Ana-babanın birbirleriyle ilişkileri bundan zarar görebilir. Bu huzursuzluk, toparlanmaya çalışan çocuğa da yansır. Kısaca ailenin ortamı artık eskisi gibi olmayabilir.

Bütün bu durumdan kurtulmanın yolu, çocuğun hastalığı gibi hastalık sonrasının da bir sorun olarak ele alınması ve sorun için ana-babanın çözüm yolları aramasıdır. Hastalık sırasında çocuğu iyileştirmek doktorun sorumluluğundaydı, ana-baba doktora yardımcıydı. Hastalık sonrasında ise, iyileştirmenin sürdürülmesi ana-babanın sorumluluğundadır.

Ana-babanın eski etkinliklere dönmesi için çocuğu teşvik etmesi, onun geleceğe umutla bakmasını sağlaması, hastalığın sebep olduğu gelişim açığını kapatmasına yardım edebilir.

Hastalık sonrası dönemde sakınılması gereken en önemli şey, çocuğun hastalanacağı korkusuyla yatağa çivilenmesi; hastalığın gerektirmediği olağanüstü önlemlerin alınmasıdır. Çocuğu yorulma sınırına gelinceye, hatta bu sınırı biraz geçinceye kadar aktif olmaya cesaretlendirmek, bunu kendiliğinden yapıyorsa durdurmamak seçilecek en iyi yoldur. Bu durumda, “Yapma çocuğum, yine hasta olacaksın,” demek ve onu yapabileceği etkinliklerden alıkoymak çocuğun gelişiminde geri kalmasına yol açar. Belki öksürme, ateş yükselmesi gibi bazı belirtiler ortaya çıkacaktır; ama doktorun önerilerini yerine getirdiğimizde ve ilacını düzenli olarak verdiğimizde bunlar geçecektir.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.