Diş hekimine sık sık uğramayı istemeyiz. Bu yüzden çocuğun erken yaşlardan başlayarak dişini fırçalama alışkanlığını geliştirmesini isteriz; ama bütün çabalarımıza karşın çok az başarı gösteririz. Çoğunlukla çocuk kendiliğinden değil bizim uyarılarımızla dişini fırçalar. Üstelik dişin düşmanı olan şekerli yiyecekleri de çok sever.
Dikkat Edilmesi Gerekenler:
Çocuğu dişini fırçalamaya alıştırmanın en emin yolu, ona bizi taklit etme fırsatı vermektir. Çocukla birlikte lavabonun başına geçip dişin nasıl fırçalanacağını ona gösterebiliriz. Her öğünden sonra fırsat bulamazsak bile akşam yemeğinden sonra onunla birlikte dişimizi fırçalayabiliriz.
Çocuklar iyi gözlemcidirler; baktıklarında iyi görürler. Bizim diş fırçalamamız ve diş bakımımız onun gözünden kaçmaz. Eğer biz dişimizi ihmal ediyorsak o da ihmal eder. Çünkü çocuk öğütle, korkutmakla dişini kolay kolay fırçalamaz ya da fırçalıyor gibi yapar.
Çocuğun alışkanlık kazanması sabır ve zaman ister. Eğer birlikte diş fırçalamayı yöntem olarak kabul etmişsek, çocuğumuz alışkanlık kazanıncaya kadar buna sabırla devam etmeliyiz. Çocuğun kendi diş fırçasını ve diş macununu kendisinin satın alması onu dişini fırçalamaya heveslendirebilir.
Eğer ilişkilerimizin bozukluğu yüzünden çocuğumuz bize karşı direnmeyi huy edinmişse, dişini fırçalamada da bize direnir.
