Boşanma sürecinde ve sonrasında eşler arasında oluşabilecek çatışma ortamından çocukları uzak tutmak gerekir. Anne ya da babanın çocukları kendi taraflarına çekmeye çalışması ya da karşı tarafa bir tehdit ve duygu sömürü aracı olarak kullanması çocuğun ruhsal yönde zarar görmesine neden olacaktır. Aynı şekilde, anne/babanın çocuklarına tek başına sahip çıkmak istemesi de uygun değildir. Ebeveynler, bu süreçte ve hiçbir zaman, çocuklar önünde birbirlerine kötü kelime kullanmamalı, birbirlerini eleştirmemeli ve suçlamamalıdırlar.
Boşanmaya kesin olarak karar verdikten sonra, uygun bir dille bundan böyle ayrı yaşamaları gerekeceğini konuşmalıdırlar. Konuşma içeriği çocuğun yaşına göre farklılık gösterse de işin özü çocuğa anne ve babanın hayatındaki yerinin değişmeyeceği gösterilmesi gerektiğidir. Anne ve babanın aynı evi paylaşamayacağını anlatmak, bu konunun da sadece anne ve babayla ilgili olduğunu vurgulamak gerekir. Çocuğun herhangi bir davranışı buna neden olmadığı anlatılmalıdır. Tüm bu çabalara rağmen çocuklar kendilerini bu ayrılıktan dolayı sorumlu tutabilirler.
Bu konuşma sırasında, eşler arasında yaşanan her şeyi çocuğa ayrıntılarıyla anlatmak gerekmez. Önemli olan hayatlarında oluşabilecek değişiklikleri kavramalarıdır. Her şeyden önemlisi doğru cümle ve kelimeleri seçmektir. Çocuklara yalan söylemek hiçbir zaman doğru değildir. Boşanma sürecinde çocuğa, her zaman güvende olduğu ve öyle kalacağı hissettirilmelidir.
Boşanma nedeniyle sinirli ve saldırgan davranışlar gösteren çocuklara, anne ve babanın onları çok sevdiği daha da iyi anlatılmalıdır. Onu mutlu edecek şeyin ne olduğunu birlikte ne yapmak istediğini konuşmak olumlu bir adım olur.
Zaman içinde bu yeni duruma uyum sağlanacaktır. Yine de anne ve babanın birleşmesi umudu her zaman içlerindedir. Dönem dönem depreşebilir. Bunu normal karşılamak gerekir. Çocuklar ne düşünürlerse düşünsünler, bunları ebeveynleriyle paylaşabileceklerini bilmelidirler. Bunun, sağlıklı bir ilişki ve ruh hali için çok önemli olduğunu anne ve baba da unutmamalıdır.
Boşanma sonrasında çocukların, anne ve babalarıyla görüşmesinde hiçbir engel olmamalıdır. Doğum günleri, yıl başları, bayramlar ya da okul tatilleri gibi dönemlerde öncelik çocuklara verilmeli ve onlar için en uygun düzenlemeler yapılmalıdır. Anne ve baba, çocukları için taşıdıkları önemi, birinin ötekinden daha değerli olmadığını aklından çıkartmamalıdır. Bu yaklaşım, anlaşmazlıklarda çözümün bir parçası olacaktır. Her iki ebeveyn de çocukların sağlıklı gelişimleri için aynı özeni göstermeli ve disiplinlerine, uyku alışkanlıklarına, paylaştıkları zaman dilimine uyum göstermelidirler.
Yeni Bir İlişki/Üvey Anne veya Üvey Baba
Boşanmış ya da eşi hayatta olmayan annenin/babanın erken ya da geç bir dönemde, yeni bir ilişki isteği olabilir. Bu durumlarda çocukla ilgili kimi endişeler baş gösterebilir. Suçluluk duygusu oluşur. Çocukların kıskançlık göstermesi beklenebilir. Gerçektende çocuk, anne ya da babasını bir yabancıyla paylaşmak istemeyebilir. Ama hayat sadece çocuklar için değil, büyükler için de devam etmektedir. O yüzden bu kişiyle güzel şeyler paylaştığınızı, yaşadığınızı ve mutlu olduğunuzu çocuğunuza anlatabilirsiniz. Başlangıçta dışarıda buluşmak ya da çocuğunuzla eğlenebileceği bir yere gitmek iyi bir fikir olabilir.
Yine de sizin yeni bir ilişkiye hazır olmanız çocuğunuzun da hazır olduğu anlamına gelmez. Çocukların da bu ilişkiyi kabullenmek için zamana ihtiyacı vardır. Aynı zamanda çocuğunuzun yeni ilişkinizi kendine örnek alabileceğini de aklınızda tutmalısınız.
Çocuklar için üvey anne veya baba da bu tür yeni bir ilişkiyle benzer şekilde anlaşılmaz olabilir. Ciddi sıkıntılar gözlenirse psikolojik danışmanlık almak gerekebilir. Çocuğunuzun sağlıklı büyümesi için sevgi ve anlayışla dolu, güzel ve yakın bir ilişki şarttır. Çocuğunuzun etrafında gördüğü veya görmediği bütün ailelerin gerçek anne ve babadan oluşmadığını, üvey anne ve babalı ailelerin de normal olduğunu anlaması önemlidir. Sevgi ve huzur dolu bir ortam çocuğunuzun bu şekilde de gayet mutlu olabileceğini ona göstermesi açısından da çok olumludur.
