Her anne bebek çiftinin bu olaya gösterdiği tepki farklıdır. Bazıları bunu gelişimin doğal bir aşaması olarak kabul ederler. Buna karşılık bazı çiftler için sütten kesme doğum kadar sarsıcıdır. Yine bazı anneler, bu geçiş döneminden oldukça gurur duyarlar. Çocuklarının büyümesi onlar için mutluluk kaynağıdır. Bazıları ise çocuğun artık kendine bağlı kalmayacak kadar gelişmiş olduğundan gizli bir hüzün duyarlar.
Bu dönem çocukla eskisinden daha fazla ilgilenilmesi gereken bir dönemdir. Ancak annenin çok şey yapması önemli değildir, nasıl yaptığı önemlidir. Yani gösterdiği sevgi önemlidir. Çünkü çocuk onun davranışlarının ne tür duygularla yüklü olduğunu hemen anlar.
Gerçekte uyulması gereken belirli bir kural yok. Ama çocuğun çevreye yaydığı bazı sinyalleri değerlendirebiliriz. İsteklerini onun davranışlarından çıkartabiliriz.
Her şey, çok sert ve çok yumuşak bir tavır takınmadan, deney yolu ile öğrenilebilir Çocuğa yeni tattırdığımız yiyeceklerden hangilerini beğendiğini araştırabiliriz. Diyetinde (beslenme rejimi) bu yiyeceğe ağırlık verebiliriz. Dikkat etmemiz gereken bir başka nokta da çocuğun beslenmesinin dengeli olmasıdır. Çocuk bu zorlu dönemde bir de yetersiz beslenme ile karşı karşıya kalmamalıdır.
Bazen ınsiyatifi çocuğa bırakmak daha doğru olur. Karşılaştığı bir zorluğu eğer kendisi çözümlemeye çalışıyorsa, sözgelimi yiyeceği elleriyle tutmaya çabalıyorsa, bu demektir ki çocuk artık memeden kesildiğinin farkına varmış ve kendi başının çaresine bakmaya çabalamaktadır. İşte çocuk o anda memeden kesilebilir.
Çocuk karşılaştığı her güçlükte annesinin memesini emerken duyduğu rahatlığı arayacaktır.