Dil gibi, davranışların öğrenilmesi de düzenli bir çevrenin varlığını gerektirir. Bu çevrede yetişen çocuk neyin doğru, neyin yanlış olduğunu öğrenir. Çocuğun bir şeye ya da bir kimseye göre yerini saptamaya, yani belli çıkış noktalarına gereksinimi vardır; bu da çocuğun kendi başarılarını ölçüp yargılayacağı bazı değerlerin varlığını gerektirmektedir. Bugün pek çok anne-baba çocuk üzerinde nasıl bir otorite uygulayacaklarını bilemiyorlar.
Onu hep aynı saatte yatağa göndermek doğru mu; ya da uykusu gelince buna kendisinin karar vermesi mi, daha iyi?
Bir karamela daha vermediğiniz için ağladığı zaman ona istediğini verip susturmak mı doğru, yoksa, bırakalım ağlasın mı?
Çoğu kez çocuğun istedikleri onun gereksinmeleriyle ilgili değildir, dahası bazen istekleriyle gereksinimleri çatışma halinde olurlar. Anne-babaya düşen görev, gelişmesinin bu aşamasındaki yeni durumları benimsemesine yardımcı olmaktır. Çocuğun, annesi-babası tarafından çizilmiş sınırların dışında “serbest” olduğunu sanmak yanlıştır. Oysa durum bunun tersidir: Çocuğun sizin kendi denetiminizden çıkması demek, bu denetimin başkaları tarafından yapılması demektir ki, sizin kılavuzluğunuzdan yoksun kalan çocuk, dengeyi bulamadığından bocalayacak ve kendisine başka modeller aramaya yönelecektir. Gerçek disiplin, çocukta otokontrol (kendi kendini denetleme) dediğimiz şeyin yer etmesidir. Böylece ona yaptıklarının doğru ya da yanlış olduğunu söyleyecek hiç kimse bulunmadığı zaman da doğru davranış içine girer.
Disiplin denildiği zaman genelde, çocuğun keyfince hareket etmesinin engellenmesi akla gelir. Disiplinin asıl amacı, çocuğu, istediğini anlatabilecek duruma getirmek, sorumluluk duygusu ve kendi kendisine saygı duymak gibi her eğitimin temelindeki şeyleri ona aşılamaktır. Çocuğa ne yapması ya da ne yapmaması gerektiğini anlatmak, otokontrolü sağlamanın bir yoludur. Öğrettiğimiz şey çocuk tarafından benimsenir ve özümsenirse, bir değer taşır Otokontrolü öğretmek ve öğrenmek için zaman gerekir. Çocuk, yavaş yavaş sizin tarafınızdan uygulanan dış denetimden, kendi kendine uyguladığı iç denetime geçmelidir. Henüz pek küçükken her şeyi onun için siz yapmaktaydınız; büyüyüp geliştikçe üzerindeki denetiminizi azaltarak onun bağımsız, serbest olma isteğini gerçekleştirmesine zemin hazırlayınız. Bir disiplin uygulamak bu aşamada söz konusu olur. Ondan beklenenin ne olduğu, hangi davranışlarının kabul edilebileceği, hangilerinin kabul edilemeyeceği kendisine anlatılmalıdır.