Bebekle konuşmanın önemi

Bebekle konuşmak, muhabbet etmek neden önemli veya gerekli ?

Bebeğinizle yavaş ve tane tane konuşmanız onun dil geşimi açısından çok önemlidir. Bebekler ve çocuklar en iyi model alarak ve taklit ederek öğrenirler. Bu onların gelişimsel bir özelliğidir.Ayrıca daha birçok işleve sahiptir.İnsanların en önemli özelliği, manevi ve ruhi yapıya sahip olmalarıdır; bu manevi yapı eğitilerek güçlendirilmelidir. Elbette bu yapıya sahip insan, olgunluğun bir noktasına kadar yetiştiğinde kendisini bağımsız bir hale getirir, artık anne ve babasına ihtiyacı olmaz.Kendi ayakları üzerinde durabilen bir birey olur.

Anne-baba ve eğiticiler çocukların fiziki yönden gelişimlerine özen gösterdikleri gibi, onların manevi duygularını yetiştirmeye ve geliştirmeye de dikkate etmelidirler. Bunu dikkate almamak insanın, fiziki yönden gelişmesine ancak ruhi ve manevi yönden zayıf kalmasına sebep olur. Bunun tam tersi de mümkündür; bir kimsenin bedeni yönden cılız ve zayıf olup, psikolojik yönden güçlü, kuvvetli ve dirençli olması da mümkündür.

Bir çocuğun vitamine, güneş ışığına, temiz havaya ve buna benzer şeylere ihtiyacı olduğu ve bunların temininde kusur edildiğinde onun gelişiminde aksaklıklar görüldüğü gibi aynı çocuğun ruhunun da, gıdaya ve tabiri caiz ise, vitaminlere ihtiyacı vardır. Ruh için gerekli olan en önemli ve etkili vitamin ise “Muhabbet ve sevgi vitamini”dir.

Bazı baba ve anneler, çocuklarının her yönden ihtiyaçlarını karşılarlar; başka bir deyişle yiyecek, giyecek, iyi bir yaşam ortamı sağlamak gibi şeylere özen gösterir ama çocuklarına gerekli ilgi ve muhabbeti göstermeğe önem vermezler. İşte bu çocuğun psikolojik yönden gelişememesine ve zayıf kalmasına sebep olur.

Sağlıklı bir görünüşe sahip olduğu halde, sürekli sıkıntı içinde olup üzgün olan bir çocuğa rastlamışınızdır mutlaka. Hakkında az bir araştırma yapıp, yaşantısına baksanız, sevgi ve muhabbet yönünden daha az ilgi gösterildiğini ve sevgi ve ilgiden yoksun olmasının bu çocukta ters bir etki bıraktığını göreceksiniz.

İlgi ve muhabbetten yoksun bir çocuk, susuzluk çeken, susamış bir insana benzer.

Susamış bir insan su bulduğunda, hatta o su düşmanın elinde olsa bile, susuzluklarını gidermek için ona doğru gider ve düşmanın elinden su içer. Eğer anne ve babalar evlatlarına sevgi ve ilgi göstermezlerse, düşmanı olsa bile, çocuklar bu sevgiye olan ihtiyaçlarını gidermek için kendilerine sevgi gösteren herhangi bir şâhısa bağlanırlar.

Bundan dolayı zararlı insanlar, baştan çıkarmak istedikleri çocukları, ilgi ve muhabbet yoluyla kendilerine çekerler. Toplumun bu kara noktaları, muhabbetten yoksun olanların, neye susamış olduklarını iyice bilirler. Bir çocuğun da bu ilgiden etkilenmesi doğaldır; her ne kadar onlar için bu bir yenilgi olsa bile.