Okul çağlarının ilk yıllarında görülen bir durum çocuğun yeniden altını kirletmeye başlamasıdır. Büyük abdestini altına kaçırmak, er kek çocuklarda, kız çocuklarına kıyasla daha sık görülür. Uzun süredir temizlik alışkanlığı almış ve tuvalete gitmeye alışmış olan çocuk, birden altını kirletmeye başlar, çok seyrek olarak da yatağını kirletir. Bunun sebebi, ruhîdir. Anne babanın, çocuğu cezalandırmak yerine, olayın kaynağını aramaları daha doğru olur. Çünkü çocuğun yeniden altını kirletmeye başlaması, isteği ve kontrolü dışında meydana gelmektedir. Burada sebepler aranırken, anne babanın kendilerine şu sorulan sormaları gereklidir: “Acaba çocuğumuzu küçük yaşlarında temizliğe alıştırırken, çok sert bir tavır mı takındık? Onun çok inatçı olduğu bir evrede çok sıkı bir disiplin mi uyguladık?”
İşte bu iki soruya da “Evet” karşılığı veriliyorsa, çocuğun okul çağında yeniden altını kirletmeye başlamasına şaşmamak gerekir. Bu olay, çocuğa o zamanlar uygulanan davranışın bir çeşit faturasıdır. Küçük, anne babasına aynı sıkıntıları gayrişuurî olarak yaşatmayı denemektedir.
Böyle bir durumla karşılaşan anne babanın unutmaması gereken tek şey çocuğa karşı kesinlikle sert ve korkutucu bir tutum takip etmemektir. Yani önce işledikleri hataya, yeniden düşmemektir. Eğer problemi kesinlikle çözümlemek istiyorlarsa, telâşa kapılmadan, çocuğu sarsmayacak ve rahatsız etmeyecek tedbirlere sık sık iç çamaşır değiştirmek gibi başvurmalıdırlar.
Ama bütün çabalarına rağmen yine de olumlu sonuç elde edemezlerse, o zaman çocuğu bir ruh doktoruna götürmek doğru olur.